Fear, and Loathing in Las Vegas – Ley-Line

เป็นวงที่ชื่อยาวมากกก
อิเลคโทรหนักมากกกก
Autotune หนักมากกก
แต่เจ๋งครับ xD
เป็นวงญี่ปุ่น ถ้าไม่มีเนื้อเพลงก็คงฟังไม่ออก >.>

Rain, the rain
pours down on me
soaks my shoulders
I walk all alone
with no umbrella
“tear drops from sky high, wash my emotions away from me now…”
wishing as I gaze up the sky with saddened eyes
but I know it has no use at all

สายฝน
โปรยปรายลงมา
เปียกปอนไปทั่วไหล่ของฉัน
ฉันเดินอยู่ตัวคนเดียว
ปราศจากซึ่งร่ม
“หยาดน้ำตาจากท้องฟ้าไกล ชำระล้างความรู้สึกของฉันออกไปทีเถอะ”
อธิษฐานในขณะที่มองขึ้นไปบนฟ้าด้วยแววตาอันโศกเศร้า
แต่ฉันรู้ว่ามันไม่มีประโยชน์หรอก

Wonder why I’m here by myself
I try to search for your trace
but can’t find it…
as my tears fell the pouring rain turned to drizzle

สงสัยว่าทำไมฉันถึงมาอยู่คนเดียวตรงนี้
พยายามค้นหาร่องรอยของเธอ
แต่ก็หาไม่พบเลย
ขณะที่น้ำตาของฉันไหลริน ฝนที่โปรยปรายก็กลายเป็นเพียงฝนซา

Sing a song with my clothes wet
the song I wrote for you who’s gone
I’ll keep walking and I will have my head up high
the ley-line could it be a spirits way?
can it be a dead way I try to walk?
either way I will keep moving my feet

ร้องเพลงออกมาทั้งๆที่เสื้อผ้ายังเปียก
เพลงที่ฉันแต่งให้คนที่จากฉันไปแล้ว
ฉันยังคงเดินต่อไป แล้วก็จะเชิดหน้าเข้าไว้
เส้น ley line อาจจะเป็นทางแห่งจิตวิญญาณก็ได้นะ?
หรือมันจะเป็นเส้นทางแห่งความตายที่ฉันพยายามจะเดิน
ยังไงฉันก็จะขยับขาฉันเดินต่อไป

Puddles reflect me
my eye sight so clear
now I can look all the way
I can see far out

แอ่งน้ำสะท้อนภาพฉันออกมา
สายตาของฉันมันกระจ่างจัดเหลือเกิน
ฉันมองไปได้ทั่วแล้ว
มองไปได้ไกลแสนไกล

Foot prints
trace of path remained on the surface
it’s the evidence that I am alive
the rainbow hanged over the blue sky like an arc
connects the distance between you and i
rain is gone and sun has risen
รอยเท้า
ร่องรอยของเส้นทางที่ยังคงเหลืออยู่บนผืนดิน
มันคือหลักฐานว่าฉันยังมีชีวิตอยู่
สายรุ้งแขวนอยู่เหนือท้องฟ้าสีครามเหมือนกับสะพานโค้ง
เชื่อมต่อระยะทางระหว่างเธอกับฉัน
สายฝนนั้นหยุดไปแล้ว และดวงตะวันก็ลอยขึ้นมาแล้ว

I raise my hands because the sun start to smile
damped sneakers have dried up
I take a stretch and breath in fresh air to fill my lungs
now I’ll start to walk again

ฉันชูแขนขึ้นมา เพราะดวงตะวันเริ่มจะยิ้มให้ฉันแล้ว
รองเท้าที่เปียกก็แห้งแล้ว
ฉันยืดเส้นยืดสาย และหายใจเอาอากาศบริสุทธิ์ให้เต็มปอด
แล้วฉันจะก้าวเดินต่อไปอีกครั้ง

Knew that I’m the only one who could save myself
I am the one that has to step up (and) crash all the walls
that stands u high against me and take the challenge

รู้ว่าฉันเป็นเพียงคนเดียวที่จะช่วยเหลือตัวเองได้
ฉันเป็นเพียงคนเดียวที่จะต้องก้าวออกไป แล้วทำลายกำแพงลงให้หมด
กำแพงที่ทำให้เธอยืนอยู่เหนือกว่าฉัน และรับคำท้านั้นๆ

Sing a song under the sun
the song I wrote after you left
I’ll keep walking and I promise to keep walking
the ley-line guess it is a spirits way
cannot be a death way which I am on
wither way I will keep moving my feet

ร้องเพลงใต้แสงตะวัน
เพลงที่ฉันแต่งให้เธอหลังจากเธอจากไป
ฉันจะก้าวเดินต่อไป และสัญญาว่าจะไม่มีวันหยุด
เส้น ley line ที่เป็นเส้นทางแห่งจิตวิญญาณ
จะไม่มีทางเป็นเส้นทางแห่งความตายที่ฉันเดินอยู่หรอก
ยังไงฉันก็จะขยับขาฉันเดินต่อไป

I used to regret for what I have lost,
but I guess it makes no mean so I’ll move on
I’ll sing to the sky

ฉันเคยรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่สูญเสียไป
แต่ฉันคิดว่ามันไม่มีความหมายแล้ว ฉันจึงเดินต่อไป
ฉันจะร้องเพลงให้กับท้องฟ้า