John Denver – Take Me Home, Country Roads

Almost heaven, West Virginia
Blue ridge mountain, Shenandoah river
Life is old there, older than the trees
Younger than the mountains, blowing like a breeze

เวสท์เวอร์จิเนีย ดุจดั่งสวรรค์
เทือกเขาบลูริดจ์ แม่น้ำ Shenandoah
ชีวิตเก่าๆที่นั่น เก่าแก่ยิ่งกว่าต้นไม้
เยาว์วัยยิ่งกว่าภูเขา พัดพาไปเหมือนดั่งสายลม

Country roads, take me home
To the place I belong
West Virginia, mountain mamma
Take me home, country roads

ถนนชนบท พาฉันกลับบ้านที
สู่ที่ที่ฉันคู่ควร
เวสท์เวอร์จิเนีย ภูเขาทั้งหลาย
พาฉันกลับบ้านที ถนนชนบท

All my memories, gather round her
Miners’ lady, stranger to blue water
Dark and dusty, painted on the sky
Misty taste of moonshine, teardrop in my eye

ความทรงจำทั้งหลายของฉัน วนเวียนอยู่รอบตัวเธอ
สาวชาวเหมือง ไม่คุ้นเคยกับท้องทะเล
ท้องฟ้านั้นแต่งแต้มไปด้วยความมืดมนและเต็มไปด้วยฝุ่นละออง
แสงจันทร์ที่ถูกบดบังไปด้วยหมอก น้ำตาในดวงตาของฉัน

Country roads, take me home
To the place I belong
West Virginia, mountain mamma
Take me home, to the country roads

ถนนชนบท พาฉันกลับบ้านที
สู่ที่ที่ฉันคู่ควร
เวสท์เวอร์จิเนีย ภูเขาทั้งหลาย
พาฉันกลับบ้านที ถนนชนบท

I hear her voice in the morning hour she calls me
Radio reminds me of my home far away
Driving down the road I get a feeling
That I should have been home yesterday, yesterday

ฉันได้ยินเสียงเธอเรียกฉันในยามเช้า
เสียงวิทยุย้ำเตือนให้ฉันนึกถึงบ้านเกิดที่อยู่ห่างไกล
ฉันมีความรู้สึกเมื่อขับไปตามถนน
ว่าฉันควรจะกลับบ้านตั้งแต่เมื่อวานแล้ว

Country roads, take me home
To the place I belong
West Virginia, mountain mamma
Take me home, country roads

ถนนชนบท พาฉันกลับบ้านที
สู่ที่ที่ฉันคู่ควร
เวสท์เวอร์จิเนีย ภูเขาทั้งหลาย
พาฉันกลับบ้านที ถนนชนบท

Country roads, take me home
To the place I belong
West Virginia, mountain mamma
Take me home, to the country roads
Take me home, that country road
Take me home, that country road

ถนนชนบท พาฉันกลับบ้านที
สู่ที่ที่ฉันคู่ควร
เวสท์เวอร์จิเนีย ภูเขาทั้งหลาย
พาฉันกลับบ้านที ไปยังถนนชนบท
พาฉันกลับบ้านที ถนนชนบท
พาฉันกลับบ้านที ถนนชนบท