Simon & Garfunkel – The Sound Of Silence

Hello darkness, my old friend
I’ve come to talk with you again
Because a vision softly creeping
Left its seeds while I was sleeping
And the vision that was planted in my brain
Still remains within the sound of silence

สวัสดีความมืดมิด เพื่อนเก่าของฉัน
ฉันมาคุยกับแกอีกแล้วนะ
เพราะจินตนาการของฉันมันค่อยๆน่ากลัวขึ้น
ทิ้งเมล็ดพันธุ์เอาไว้ในยามฉันหลับ
และมโนภาพที่ถูกปลูกฝังไว้ในสมองของฉัน
ก็ยังคงอยู่ภายในเสียงแห่งความเงียบงัน

In restless dreams I walked alone
Narrow streets of cobblestone
‘Neath the halo of a street lamp
I turned my collar to the cold and damp

ในความฝันอันกระสับกระส่าย ฉันเดินอยู่ตัวคนเดียว
ถนนหินกรวดแคบๆ
ใต้วงแหวนของโคมไฟถนน
คอเสื้อฉันมันเปียกและชื้นไปหมด

When my eyes were stabbed
By the flash of a neon light
That split the night
And touched the sound of silence

เมื่อดวงตาฉันมันแสบไปหมด
จากแสงไฟนีออนกระพริบ
ที่ผ่าแยกค่ำคืนนี้
และสัมผัสถึงเสียงของความเงียบงัน

And in the naked light I saw
Ten thousand people, maybe more
People talking without speaking
People hearing without listening

และภายใต้แสงสว่างเปลือยๆนี้ ฉันก็ได้เห็น
ผู้คนนับหมื่น หรือมากกว่านั้น
ผู้คนที่พูดคุยกัน โดยไม่ส่งเสียงอะไรออกมา
ผู้ได้ได้ยิน โดยไม่ได้รับฟังอะไร

People writing songs
That voices never share
And no one dare
Disturb the sound of silence

ผู้คนที่แต่งเพลง
ที่ไม่มีโอกาสได้แบ่งปันเสียงของตัวเองออกมา
และก็ไม่มีใครกล้า
ที่จะรบกวนเสียงแห่งความเงียบงันนั้น

“Fools” said I, “you do not know
Silence like a cancer grows
Hear my words that I might teach you
Take my arms that I might reach to you”
But my words like silent raindrops fell
And echoed in the wells of silence

“คนโง่” ฉันกล่าวออกไป “เธอไม่รู้หรอกนะ
ความเงียบงันมันทำให้มะเร็งเติบโตได้
ฟังคำฉันนะ มันอาจจะสอนเธอได้
จับแขนฉันไว้ มันอาจจะเอื้อมไปถึงเธอนะ”
แต่คำพูดของฉันมันก็เหมือนกับเสียงหยาดฝนที่เงียบงัน
และสะท้อนอยู่ในบ่อน้ำแห่งความเงียบสงัด

And the people bowed and prayed
To the neon God they made
And the sign flashed out it’s warning
And the words that it was forming

ผู้คนต่างก้มหัวลง และภาวนา
กับพระเจ้าแสงนีออนที่พวกเขาอุปโลกขึ้นมาเอง
และสัญญาณก็กระพริบออกมา เป็นคำเตือน
และคำพูดที่กำลังสร้างตัวขึ้นมา

And the sign said
“The words of the prophets
Are written on the subway walls
And tenement halls”
And whispered in the sound of silence

สัญญาณนั้นบอกว่า
“คำพูดของศาสนา
นั้นถูกเขียนไว้บนกำแพงรถไฟใต้ได้
และห้องโถงบ้านเช่า”
และกระซิบออกมาด้วยเสียงแห่งความเงียบงัน