Frank Sinatra – Bang Bang (My Baby Shot Me Down)

I was five and she was six
We rode on horses made of sticks
I wore black and she wore white
She would always win the fight

ฉันอายุห้าขวบ ในตอนที่เธอหกขวบ
เราขี่ม้าไม้กัน
ฉันสวมชุดดำ เธอสวมชุดขาว
เธอชนะการต่อสู้เสมอ

Bang bang, she shot me down
Bang bang, I hit the ground
Bang bang, that awful sound
Bang bang, my baby shot me down

ปั้ง ปั้ง เธอยิงฉัน
ปั้ง ปั้ง ฉันร่วงลงพื้น
ปั้ง ปั้ง เสียงอันน่ารังเกียจนั้น
ปั้ง ปั้ง สุดที่รักของฉันยิงฉันร่วง

Seasons came and changed the time
And we grew up, I called her mine
She would always laugh and say
“Remember when we used to play?”

ฤดูกาลเวียนวนมา และเปลี่ยนแปลงกาลเวลา
และเมื่อเราโตขึ้น ฉันก็เรียกเธอว่าสุดที่รักของฉัน
เธอก็จะหัวเราะและบอกว่า
“จำได้มั้ย ตอนที่เราเคยเล่นกัน?”

“Bang bang, I shot you down”
“Bang bang, you hit the ground”
“Bang bang, that awful sound”
“Bang bang, I used to shoot you down”

“ปั้ง ปั้ง ฉันยิงเธอ
ปั้ง ปั้ง เธอร่วงลงพื้น
ปั้ง ปั้ง เสียงอันน่ารังเกียจนั้น
ปั้ง ปั้ง ฉันเคยยิงเธอร่วง”
Music played and people sang
Just for me the church bells rang

เพลงเล่นไป และผู้คนก็ร้องตาม
เพียงเพื่อฉัน และระฆังโบสถ์ก็ลั่น

Now she’s gone, I don’t know why
And till this day, sometimes I cry
She didn’t even say “goodbye”
She didn’t take the time to lie

และตอนนี้เธอก็จากฉันไป ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
จนถึงทุกวันนี้ บางครั้งฉันก็ร้องไห้ออกมา
เธอไม่แม้แต่จะ “ลาก่อน”
เธอไม่ได้ใช้เวลาสักนิดเพื่อโกหกกันเลย

Bang bang, she shot me down
Bang bang, I hit the ground
Bang bang, that awful sound
Bang bang, my baby shot me down

ปั้ง ปั้ง เธอยิงฉัน
ปั้ง ปั้ง ฉันร่วงลงพื้น
ปั้ง ปั้ง เสียงอันน่ารังเกียจนั้น
ปั้ง ปั้ง สุดที่รักของฉันยิงฉันร่วง